Podziękowania

Czasem po prostu otwierasz usta w niewłaściwym momencie. To właśnie stało się w biurze nowo powstałej firmy King Foo Entertainment jesienią 2002 roku. Nigdy by mi nie przeszło przez myśl napisanie książki, gdyby menedżer Nightwisha, Ewo Pohjola, mnie do tego nie namówił. Czasami zdarzało mi się posyłać pana Pohjolę do piekła za to, a czasami dziękowałem siłom wyższym za fakt, że to właśnie on rzucił kamień węgielny na ten projekt, ponieważ pisanie tej książki było podróżą, o jakiej mi się nigdy nie śniło – i której już nigdy w życiu nie mam zamiaru się podjąć. Jestem niezmiernie wdzięczny Ewo za przejęcie inicjatywy oraz za całą pomoc, którą uzyskałem od niego podczas tworzenia tej książki.
A więc oto i ona. Jeśli bym powiedział, że pisanie jej przyszło mi łatwo, stałbym się największym na świecie kłamcą.

Liczne osoby pomogły mi na niezliczone sposoby z pisaniem tej książki. Przede wszystkim pragnę podziękować moim rozmówcom, wśród których znajdują się: Tarja Turunen, Tuomas Holopainen, Jukka Nevalainen, Emppu Vuorinen, Marco Hietala, Sami Vänskä, Sampa Hirvonen, Kirsti Nortia-Holopainen, Pentti Holopainen, Petri Holopainen, Ewo, Pohjola, Tero Kinnunen, Toni Peiju, Tapio Wilska, Tommi Stolt, Kimi Tuunainen, Ari Suorni, Kimmo Ahola, Markku Aalto, Plamen Dimov, Timo Halo, Riku Pääkkönen, Bogdan Kopec, Mike Gitter, Holgen Tiefenbach, Pip Williams, Petteri Kumpulainen, Georgene Brueland, Erin Brueland, Kalevi Olli, Timo Rautiainen, Juoni Hynynen, Tony Kakko, Mikko Karmila, Lenny Lindfors i Jarmo Lautamäki.

Oczywiście zachowałem wiele dodatkowych wywiadów, lecz materiał nie pasował do książki. Dlatego na takie same podziękowania zasługują Satari Hietala, Susanna Wilen, Daniela Schweiger, Antti Toiviainen i Eric Brueland.

Pragnę podziękować Kristiinie Sarasti, redaktorce fińskiej edycji, która nadała kształt moim chaotycznym bazgrołom, oraz Elizie Karmasalo, projektantce graficznej, która sprawiła, że miło się na nie patrzy.

Dziękuję Anttiemu Korpinenowi za jego pomoc w przepisywaniu wywiadów z taśmy oraz Jonemu Nikuli za jego przedmowę. To był dla mnie zaszczyt.
Pragnę również okazać moją wdzięczność Tuuli Salminen, Jannemu Peltonenowi i Tuuli Rossi, którzy otrzymali nieszczęsne zadanie przeczytania moich niezmiernie okropnych próbek kiedy książka była jeszcze w ogóle nieskończona.

Za materiały pisemne i graficzne, które zostały znalezione w przeróżnych miejscach, oraz za pouczające komentarze dziękuję Nelli Ahvenlahti, Timowi Isoahowi, Håkonowi Gravowi, Janowi Carlssonowi, Mickemu Johanssonowi, Kari Helenius, Villemu Kauhanenowi, Jarmowi Katili, Keijowi Lehikoinenowi i Johannie Järventaus.

Na wielkie podziękowania zasługuje moja ukochana Riitta, która miesiącami dała radę patrzeć na oparcie mojego krzesła. Nie poradziłbym sobie bez ciebie.

Dziękuję Liitto. Honkaliitto zajmuje się interesem.

I tym, których pominąłem: dziękuję za waszą pomoc. Nigdy o was nie zapomnę.
Ta książka dedykowana jest Kurtowi Johanessowi Ollili i Demi. Strasznie za wami tęsknię.

Espoo, 10 marca 2006

Mape Ollila